Het dagboek van Nurdius Maximus
Films die nergens draaien
×
Films die nergens draaien
Besprekingen
Cato (12) is niet gelukkig. Haar moeder is bij haar geboorte overleden, haar vader is in zichzelf gekeerd. Met de behulpzame, bemoeizuchtige buurvrouw Cornelia maakt Cato ruzie. Op school vinden ze haar ‘raar.’ Dit beproefde tranentrekkende patroon ontwikkelt zich tot een intrigerend en spannend avontuur, als mevrouw Kano opduikt. Zij beheert een bioscoop, waarin mensen aan de hand van een foto en een voorwerp terug in de tijd reizen om een verloren geliefde te ontmoeten. De proloog is een zwart-wittekening van twee kinderen in het gras met een korte dialoog waarin Cato haar dromen opsomt. Tijdreizen is daar één van. Door het tijdreizen leert Cato zichzelf, haar vader én buurvrouw Cornelia beter te begrijpen. De auteur slaagt erin een onmogelijke werkelijkheid overtuigend neer te zetten. De zwart-witillustraties verwijzen naar de foto’s, puzzelstukjes die Cato moet leggen. Bevat kolderieke elementen, bekend van eerdere boeken van Goldewijk. Zonder belerend te zijn, geeft hij levensles…Lees verder
Films die nergens draaien
De twaalfjarige Cato is vaak opstandig en boos. Sinds de dood van haar moeder bij haar geboorte is haar vader afwezig en apathisch. Ze ergert zich ook blauw aan hun behulpzame maar bemoeizuchtige buurvrouw. Cato maakt kennis met mevrouw Kano en haar bijzondere cinema Lux. In die cinema wordt één unieke film voor slechts één bezoeker gespeeld en bovendien zijn het “films die nergens (anders) draaien”. Daar wordt Cato met haar diepste gevoelens geconfronteerd.
Dat klinkt allemaal wat zonderling, niet? Dat is ook zo. Tot de allerlaatste zin baadt het verhaal in een raadselachtige magisch-realistische sfeer. De illustraties in zwart-wit, zoals de dwarrelende foto’s, versterken dit beeld nog. Pas op het einde passen alle losse puzzelstukjes over de vreemde cinema en over de melancholische Cato in elkaar. De lezer blijft enigszins verbluft achter, want wat betekent het concept “tijd” nu precies? Ja, dit is een verhaal over tijdreizen, maar dan in de vorm van e…Lees verder
Films die nergens draaien
De twaalfjarige Cato is vaak opstandig en boos. Sinds de dood van haar moeder bij haar geboorte is haar vader afwezig en apathisch. Ze ergert zich ook blauw aan hun behulpzame maar bemoeizuchtige buurvrouw. Cato maakt kennis met mevrouw Kano en haar bijzondere cinema Lux. In die cinema wordt één unieke film voor slechts één bezoeker gespeeld en bovendien zijn het “films die nergens (anders) draaien”. Daar wordt Cato met haar diepste gevoelens geconfronteerd.
Dat klinkt allemaal wat zonderling, niet? Dat is ook zo. Tot de allerlaatste zin baadt het verhaal in een raadselachtige magisch-realistische sfeer. De illustraties in zwart-wit, zoals de dwarrelende foto’s, versterken dit beeld nog. Pas op het einde passen alle losse puzzelstukjes over de vreemde cinema en over de melancholische Cato in elkaar. De lezer blijft enigszins verbluft achter, want wat betekent het concept “tijd” nu precies? Ja, dit is een verhaal over tijdreizen, maar dan in de vorm van e…Lees verder