2050 : gedichten

2050 : gedichten
Besprekingen
Ontferm u over ons
In zijn nieuwste dichtbundel, 2050, kijkt Peter Verhelst vooruit naar een postapocalyptische tijd.
Er was een tijd dat Peter Verhelst op een gratuite manier weggezet werd als een dichter en een auteur die zich louter met het esthetische en niet met het ethische bezighield. Alleen al zijn roman Tongkat (1999), over een stad die onherroepelijk uiteenvalt na het verdwijnen van de koning en het uitbreken van de revolutie, bewees het tegendeel. Verhelsts vorige bundel Zon (2019) liet zien hoe hij meer dan ooit op de huid van de maatschappij en haar leiders zit. In zijn nieuwste, 2050, kijkt hij vooruit naar een postapocalyptische tijd en onderzoekt hij hoe het zover kan komen.
'Ben je bang voor deze reis? -/ hij zal traag zijn en heet', lezen we in een van de eerste gedichten uit 2050. We kunnen maar beter gewaarschuwd zijn, want een plezierreisje is de lectuur van deze bundel niet. Maar daardoor is hij des te dwingender. We worden door Peter Verhelst in 81 gedichten meegenomen naar hoe onze planeet en onze samenleving er in de toekomst zouden kunnen uitzien. En dat is geen fr…Lees verder
Als in een glazen bol
Vanuit de puinhopen van deze tijd werpt Peter Verhelst een sprankelende blik op het jaar 2050. Is de redding nabij?
Hoop kende iedereen die wakker lag van de toekomst. Was de lockdown niet hét moment voor bezinning? Bood de stilstand niet alle ruimte om een nieuwe toekomst te ontwerpen? "De epidemie is de laserstraal die met uiterste precisie/ de vraag in de metalen plaat brandt:/ is de utopie dan toch mogelijk - de gouden stad/ waar je altijd van droomde."
Wie een paar passen vooruit wil denken, doet er verstandig aan poëzie binnen handbereik te hebben. Want een gedicht kan zijn als een glazen bol, waarin de dichter met de glans van zijn verbeelding werelden van straks weerspiegelt. Zoals dat gebeurt in de nieuwe Peter Verhelst, een - alweer - weergaloos vormgegeven bundel, die een blik in de toekomst werpt: 2050, ook bovenstaande regels zijn daaruit afkomstig.
Science fictie dus, deze poëzie, en toch ook niet. Want in de eerste afdelingen zit de Vlaamse Verhelst vooral huiveringwekkend dicht op de tijd. Woorden die met ferme streken op papier gezet zijn, tonen de…Lees verder