De spiegel van Toetan-Thep is het tweede boek van een vampierreeks die waarschijnlijk uit drie delen zal bestaan. Het eerste deel Het vampierelixir kan ook op zichzelf gelezen worden. Voorkennis is dus niet nodig om het tweede deel te lezen, al staat er in het begin van het boek wel vermeld wat er voorafging.
In deze reeks van Luc Embrechts volgt de lezer een bende vampiers die zo dom zijn dat ze zowat elke opdracht van hun leider Wereldgrootmeester Lucianus naar de verdoemenis helpen. De ene idiote blunder volgt de andere op en dat blijft natuurlijk niet ongestraft: wie in de fout gaat maakt kennis met de strenge straffen uit het Kolossale Boek van Regels en Straffen der Vampiers. De vampiers moeten de kinderen Lucas en Lotte proberen uit te schakelen, omdat zij hen enkele maanden geleden verslagen hebben. Het wordt meteen duidelijk dat dit geen kinderspel is. Wanneer Lucas en Lotte op vakantie vertrekken naar Egypte, reist de bende hen achterna. Bij een bezoek aan een piramide komen de kinderen meer te weten over de spiegel van Toetan-Thep. Deze spiegel zou vampiers op een afstand houden en hen zelfs uitschakelen. Ondanks de vele moeilijkheden die Lucas en Lotte ondervinden, maken de vampiers er een zootje van en weten ze weer alles te verknoeien.
Het verhaal is doorspekt met knotsgekke, absurde en hilarische situaties. Dat bepaalt ook meteen de toon van het verhaal. Hoewel er een poging wordt ondernomen om de nodige spanning op te bouwen, neemt de humor steeds de bovenhand. De vampiers klungelen erop los. Hierdoor weet je dat de hoofdpersonages nooit echt gevaar lopen. Van een spanningsboog is er dus nauwelijks sprake, wat zeker een gemis is. Lezers die zich kostelijk willen amuseren tijdens het lezen, komen wel aan hun trekken. De humor is helaas met momenten van een flauw niveau. Wanneer bijvoorbeeld twee vampiers opgesloten worden in een kast om geen verder onheil meer te veroorzaken, laat de ene steeds winden. Een ander voorbeeld is de vampier Spartacus, die ervan houdt om zich nogal vrouwelijk te kleden. Daarbij wordt een clichématig beeld opgehangen van poederdonsjes, make-up en verwijfde streken. Jonge lezers vinden zulke grapjes best leuk (en kunnen van dit soort humor soms niet genoeg krijgen), maar origineel is het zeker niet.
Het verhaal is vlot geschreven en heeft veel vaart dankzij de korte hoofdstukken. Ook de vele illustraties van Eric Bouwens (die soms een volledige spread vullen) werken dit in de hand en passen bovendien zeer goed bij het verhaal. De kleurkeuze werd beperkt tot zwart en felrood, wat de vampiersfeer ten goede komt. De illustraties worden gevormd door strakke, onrustige lijnen die het geheel een wervelend karakter geven en veel actie uitstralen. Het is echter net die actie die kenmerkend is voor de illustraties, die in het verhaal ontbreekt.
Het formaat van dit dikke boekje is vrij compact. Daardoor past het goed in kinderhanden en is het ideaal om overal mee naartoe te nemen. De spiegel van Toetan-Thep zal zeker een schare lezers kunnen veroveren. De humor is daarbij een allesbepalende factor. Verder heeft het boek weinig verrassends te bieden en zijn er beslist betere te vinden in dit genre. [Kristof Sas] Verberg tekst

Lucas en Lotte beleven nieuwe avonturen met de stuntelige vampiers die zij al in het eerste deel van deze serie 'Vampierzootje'* tegenkwamen. Dit los te lezen tweede deel speelt in Egypte waar Lotte en Lucas met de ouders van Lotte op vakantie zijn. Als de vampiers ontdekken dat de beide kinderen net als zij in Egypte zijn, doen zij een poging om de kinderen uit de weg te ruimen. Ook in dit deel speelt de vampier Ludovicus (die alleen schapenbloed gebruikt) een rol. Belangrijk is de spiegel van Toetan-Thep. Er zijn veel zwart-wit-rode (bloed!) tekeningen die het verhaal ondersteunen. De bladspiegel is klein en wordt dus vaak gebroken door de tekeningen. Het taalgebruik is bloemrijk, met veel bijvoeglijke naamwoorden. Een humoristisch en spannend verhaal dat veel kinderen zal aanspreken. Vanaf ca. 10 jaar.