In zijn eerste boek uit zijn weerwolvenreeks (De laatste weerwolf) vertelt Glen Duncan over een schijnbaar doodgewone man, Jake Marlowe, die bij elke volle maan verandert in een hongerig mythisch wezen en over hoe hij daarmee omgaat. Wanneer Jake op een gruwelijke manier wordt vermoord door weerwolvenjagers, blijft zijn vrouw Talulla Demetriou, die ook nog eens zwanger blijkt te zijn, alleen achter. Dat is meteen het begin van De vrouw van de weerwolf, het vervolg op het eerste deel.
Het verhaal begint in Alaska, waar Talulla samen met haar rechterhand Cloquet alles in gereedheid brengt voor de bevalling. Net wanneer de volle maan schijnt en wanneer de vrouw dus in een weerwolf moet veranderen, voelt ze dat het tijd is voor de geboorte van haar baby. Wanneer de kleine Lorcan ter wereld komt, wordt hij echter meteen ontvoerd door gevaarlijke vampiers die de diefstal tot in de puntjes gepland hebben. Wat zij net als Talulla echter niet weten, is dat er nóg een baby op komst is. De kleine Zoë wordt al snel geboren en zorgt ervoor dat haar kersverse moeder opnieuw de kracht krijgt om de zoektocht naar Lorcan te starten. Zo begint haar queeste naar de vampiers en tegelijkertijd haar vlucht van de weerwolvenjagers die haar maar al te graag willen doden. Gelukkig heeft ze Cloquet aan haar zijde, en wanneer de zoektocht vordert, leert ze steeds meer nieuwe mensen kennen.
In sommige passages worden af en toe subtiele verwijzingen naar het eerste boek gegeven, die je als lezer misschien niet meteen begrijpt. Daarom is het aangeraden om eerst De laatste weerwolf te lezen voor je aan dit boek begint. Wat de lezer ook kan storen, is dat het verhaal heel traag op gang lijkt te komen. Zo duurt het meer dan honderdvijftig pagina’s voor er echt schot in de zaak komt en de effectieve zoektocht naar Talulla’s zoon werkelijk begint. De auteur neemt enorm veel tijd om de personages te beschrijven, wat zowel voor- als nadelen heeft. Opmerkelijk in de goede zin is hoe Duncan erin slaagt de gevoelens van de vrouw erg realistisch weer te geven in het kader van een mythische wereld met verscheidene creaturen. Vooral het feit dat Talulla enorm haar best doet om een goede moeder te zijn, werkt aandoenlijk. Daarnaast wordt ze geconfronteerd met een gewelddadige verkrachting, waardoor haar angsten de bovenhand nemen. Ook deze gevoelens worden erg realistisch weergegeven. Duncan kan rekenen op enorm veel fans die zijn fantasyboeken erg kunnen waarderen, maar er zullen ook lezers zijn die er anders over denken. [Robyn Uytterhoeven] Verberg tekst

Tallula Demetriou is een heel moderne vrouw, maar ook een weerwolvin die denkt dat zij de laatste van haar soort is. Ze is zwanger van haar dode partner en wordt opgejaagd door de mensenorganisatie WOCOP en door vampiers. WOCOP wil haar dood, de vampiers willen iets anders van haar. Vervolg op de 'culthit' 'De laatste weerwolf'*. De auteur tilt zijn reeks boven het horrorgemiddelde uit door een stijl die hier en daar literair aandoet en de manier waarop hij zijn ongewone personages toch een menselijk tintje meegeeft. Echte horrorfans zullen het boek echter na een meeslepend begin soms wat traag vinden. Kleine druk.